Hiking in Andringitra

Wat gaan de dagen hard hier in Madagascar! Het is al meer dan een week geleden dat ik een verslag heb geschreven.
In de laatste week hebben we veel gedaan en gezien. We reizen veel meer dan in Mozambique, af en toe teveel, en dan kunnen onze tere lichaampjes daar niet zo goed tegen. Met als gevolg dat we vaak op de WC zitten en ik gisteren koorts en keelpijn heb gekregen. Vandaag op het allerlaatste moment een rustdag ingelast en onze gids afgezegd..

Na het regenwoud in Ranomafana zijn we met de lokale taxi-brousse verder naar het zuiden afgereisd. Een reis met de taxi-brousse zit altijd vol verrassingen. Deze keer hadden we een schattige eend tussen onze benen. Z'n zwemvliezen waren bijeengebonden en met z'n kont zat hij in een vuilniszak gewikkeld. Niet erg comfortabel, en met elke bocht verschoof hij, glijdend in z'n vuilniszak.. Op het dak hadden we eenden die het nog slechter hadden, deze zaten in een mand geprakt met z'n twintigen. We hebben ook nog rare geluiden gehoord achterin de bus, maar konden niet zien wat het was. Ze binden hier echt van alles op het dak van een taxi-brousse zoals: fietsen, zakken steenkool, een motorfiets, geiten, tafels.. Na een hele dag reizen komen we 100 km verder aan in een leuk dorpje genaamd 'Amblavao'. Daar zijn ze het feest rond Independence Day al gestart, vanuit ons hotelbed horen we de hele nacht valse karaoke (begin van de avond kinderen, later beschonken volwassenen). De volgende dag zoeken we een internet café, die vinden we, maar er gebruik van maken lukt niet echt. Het toetsenbord is anders, en de toetsen zitten behoorlijk vast, en het duurt 5 minuten voordat m'n Gmail opent.. Een email sturen of een verslag schrijven is daarom geen optie. Daarna hebben we een trekking van drie dagen geboekt via een lokaal bureautje naar Andringitra. Ik ben meteen zenuwachtig, want ik weet niet echt wat ik nou moet verwachten.. De Malagassische norm van comfort en hygiëne zijn toch wat anders en ook maak ik me zorgen over de moeilijkheidsgraad van de trekking.. De mensen lopen hier hele dagen bergop en bergaf.. zonder schoenen... in de hitte. Dus met pijn in m'n buik sta ik de volgende ochtend samen met Daan te wachten op onze gids, hij zal ons een plaats wijzen in de taxi-brousse. Dan komt de manager van het trekking bureau naar ons toe dat hij een Frans meisje heeft gevonden (zittend in een taxi-brousse) die misschien ook wel met ons meewil. Ik zeg dat ik dat prima vind zolang ze maar niet tussen ons in ligt 's nachts.. Ik heb wel zin in een mede-reiziger uit Europa! Kunnen we wat ervaringen uitwisselen over Madagascar! We wurmen ons in een taxi-brousse waar de Franse dus blijkbaar al in zit. Daan zit naast haar, en ze blijkt Duits te zijn in plaats van Frans. Dit is echt de volste taxi-brousse tot nu toe! We zitten met z'n zessen op een vier persoons (Chinees) bankje en tussen mij en Daan's benen staat een jongen met een groot speelgoed geweer. Na een half uur gaan we rijden, moeten we eerst tanken.. dat duurt ook een uur, want er staat een vrachtauto voor de pomp die niet meer start.. Na anderhalf uur staan we weer op de zelfde plek als waar we ingestapt zijn, om nog wat dingen op het dak te laden! Ik snap niet waarom we dan niet gewoon vrijstaand in de frisse lucht anderhalf uur hebben gewacht met z'n allen! Gelukkig rijden we nu, en de chauffeur zet de muziek aan, en zet de volume wat harder, en harder, en harder. Als ik boven me kijk zit ik precies onder een grote speaker.. De muzieksmaak is hier niet al te best, Céline Dion is hier superhip. 'Because i'm your laaaaaaaady, and you are my mennnnnnnn! .....The power of lovvvvvvvveeee!'. Van Whitney Houston houden ze ook maar deze wereldhits worden wel afgewisseld met lokale muziek, wat dan wel weer leuk is. In het middaguur komen we aan in een klein dorpje voor het Nationaal park Andringitra. We worden weer aangestaard! En de kinderen roepen: 'Salut Vazaha!' (hallo witte). Ook word ik weer af en toe stiekem aangeraakt of geknepen, als ik me omdraai om te kijken wie het was kijkt er altijd een ondeugend glimlachend meisje terug, omringd door verlegen vriendinnetjes die zich verschuilen achter hun moedige vriendin. Na een zompig broodje beginnen we aan onze wandeling, een drager is al weg met onze zes flessen water van 1,5 liter en een tank benzine voor de generator. Het is bloedheet, en het duurt niet lang voordat ik mezelf vervloek voor het boeken van deze trip.. Nog 9,5 km te gaan..(en waarom lopen we op het heetst van de dag?????!) onderweg lopen vrouwen met manden op het hoofd ons met gemak voorbij, swingend met hun heupen en op blote voeten maken ze onderling grappen, misschien wel over mijn rode hoofd.. Ook Daan heeft het niet makkelijk, de gids ziet het ook, en hij leent zijn pet aan Daan. Binnen een minuut is deze zeiknat! Op gegeven moment is ons water op, en ik zit er doorheen.. Maar probeer toch maar door te lopen.. Het Duitse meisje heeft nergens last van (zegt ze). Na drie uur lopen komen we bezweet en moe aan bij het kamp. Deze route moeten we over twee dagen ook weer terug lopen maar dit doe ik echt niet meer op het heetst van de dag!!! Na een uurtje rust gaan we bij een nabij gelegen kamp kijken naar Lemuren. Dit lukt nog net met m'n beentjes! Daarna wijst onze gids onze tent aan en krijgen we te eten. De dag daarna gaan we een berg beklimmen, ik ga het maar proberen..

De volgende ochtend kruipen we uit ons tentje, en doen we ons plasje in het niet doorspoelbare toilet in het kleien hutje. Na het ontbijt om zes uur start de wandeling. Het is nog koel maar het duurt niet lang voordat we allebei rood en bezweet zijn. Ik vervloek mezelf alweer! Waarom vinden mensen dit leuk? Ik kan niet echt genieten van de omgeving want ik ben constant buiten adem! Onze Duitse mede-wandelaarster heeft natuurlijk nergens last van! En ze verteld me ook nog even waarom ze hiking zo'n fan-tas-tisc-he sport vindt.. Na twee en half uur komen we aan op de top van de kameleon berg! En de laatste 30 minuten vond ik het hiken ineens leuk! Ik moet gewoon af en toe een minuut op adem komen! Wat een uitzicht!! En ik ben ook een beetje trots op mezelf, dat ik niet heb opgegeven. Op de punt van de kameleon maken we foto's en drinken we wat. De gids heeft Michael Jackson muziek op zijn telefoon en doet de moonwalk op de rug van de kameleon. (daarna moet de muziek uit van de Duitse, om te genieten van de rust!) Dan lopen we de berg af richting 'Le piscine naturelle' (een natuurlijke zwembad). De Duitse en de gids lopen met tempo voorop, ik doe rustig aan, zodat ik ook tijd heb om om mij heen te kijken. Bij het natuurlijke zwembad eten we onze lunch en rusten we uit. De Duitse verteld dat het bij hiking echt gaat om doorzettingsvermogen.. Ik reageer lekker niet, ik geniet van de rust. Na terugkomst in het kamp ga ik naar de douche in het kleien huisje, ik vul een emmer met koud water uit de tank en gooi hem over me heen, heel erg verfrissend! Ik voel me ineens een stuk uitgeruster!
De volgende dag vertrekken we om 6 uur in de ochtend voor onze wandeling van 10 km. Onze gids is denk ik, net zoals ik, bang dat we dezelfde wandeling in het middaguur een tweede keer niet zullen overleven. De Duitse is teleurgesteld dat er voor vandaag geen hiking op het programma staat.. Daan heeft flink de pas erin! Ik moet gewoon af en toe rennen, hij is bang dat de zon hoger komt te staan denk ik! Zelfs de Duitse merkt het op! Halverwege worden we ingehaald door een busje met twee Fransen, we mogen meerijden tot Amblavao (waar ons hotel is)! Dit betekend dat we voor vandaag geen taxi-brousse in hoeven! 's Avonds gaan we nog kijken in Amblavao bij de Independance Day viering. Er word weer vals gezongen op het podium! Er zijn veel mensen op de been en iedereen staat naar het podium te kijken waar de een na de ander een stukje mag zingen. Er zijn een aantal mensen die met ons proberen te praten, en ons vragen wat we van Madagascar vinden. Om 22.00 uur zal er een band beginnen maar ik ben moe van de afgelopen dagen. Bovendien word ik gek van de mensen die ons aan staan te staren, en onderling 'vazaha' fluisteren.. Daarom gaan we al vroeg terug naar onze kamer, maar het feest op het plein gaat nog de hele nacht door!