Klimmen in de Tsingy

Na het hiking avontuur in Andringitra hebben we geleerd dat we niet zijn gemaakt om tussen rotsen in de volle zon te klimmen. Daarom hebben we besloten het park Isalo (hete temperatuur met rotsen en nog meer rotsen) over te slaan. Vanuit Amblavao bellen we de Nederlandse vrouw van guesthouse Madalief (waar we eerder verbleven) op om te vragen hoe we het snelst in de Tsingy komen. We hebben van meerdere mensen gehoord hoe mooi en uniek de Tsingy is, en dat willen we niet missen! Zij (Remi) adviseert ons om een auto te huren (incl. Chauffeur, je kunt geen auto regelen in Madagascar zonder) omdat de weg naar Tsingy nogal ruig is. Zij kan voor ons een chauffeur regelen die ons overmorgen in Antsirabe op kan komen pikken bij het guesthouse. Maar dan moeten wij morgen wel in één dag vanuit Amblavao naar Antsirabe met de taxi-brousse.. Dat moet dan maar! Ik vind het zonde van de tijd om nog langer in Amblavao te blijven of nog langer te klooien met de Taxi-brousses, we zijn tenslotte maar één keer in Madagascar! Zo reizen we de dag daarop de hele dag met de taxi-brousse.. Ik vind het niet erg dat dit waarschijnlijk de laatste keer is! We mogen voorin zitten wat erg fijn is vanwege de beenruimte, maar niet echt relaxed is omdat je ziet wat er op het allerlaatste moment moet wegspringen voor de taxi-brousse. Omdat het vandaag Independance Day is loopt er nog meer volk op de weg, en zijn er in ieder dorp festiviteiten op diezelfde weg. De chauffeur remt niet echt af voordat hij een dorpje binnenrijdt. Hij drukt voortdurend op zijn toeter, en mensen schrikken en springen weg. Het gaat elke keer nèt goed, ook met alle kippen, kuikens, zebu's en honden. Buiten de dorpjes is het zigzaggen om de gaten in de weg, en de tegenliggers. Achterin klem zitten is eigenlijk best okay! Om 12 uur 's middags stopt de taxi-brousse en stapt iedereen uit om langs de weg in een toko rijst met vlees te eten. Wij doen de lunch met zakjes chips, veiliger voor onze stoelgang. We proberen de chauffeur uit te leggen dat we 7 km vóór Antsirabe dichtbij het guesthouse willen uitstappen, maar hij snapt het niet. Daarom bellen we Remi weer op, en zij legt het via onze telefoon in het Malagasisch aan de chauffeur uit. We hopen dat hij het nu begrepen heeft, want hij heeft Remi al opgehangen als hij de telefoon teruggeeft. Maar precies op de goede plek stopt de taxi-brousse, en we zien Remi al staan met achter haar de auto met echtgenoot, dochter en hond! We zijn best moe en het is fijn om weer bekende gezichten te zien, en om te weten dat je in een goed bed slaapt! Samen met Remi maken we na het avondeten onze planning compleet. We besluiten om ook nog een dag het park Kirindy aan te doen, ligt toch op de route. En om af te sluiten het park in Andasibe, vlakbij de hoofdstad, waarvandaan we naar het noorden vliegen. De volgende ochtend stappen we in bij onze chauffeur. Het is een lieve kleine man, met een hele grote 4-wheel drive! Hij spreekt niet zo goed Engels, maar wel Frans. In het eerste dorpje waar we langsrijden bezoeken we een markt. Er is van alles te koop! Er is zelfs een smid die een custommade schep, mes of bijl voor je kan smeden. Ook zien we veel kleding; kraampjes met hoeden, petten, jurken etc. Alle kleding komt uit Europa, het is de kleding die je in een derdewereldsbak stopt om de hoek. De mensen hier (en in de rest van Afrika) kunnen dit voor een klein bedrag bij de haven in balen kopen, en verkopen dit op de markten. De rest van de dag rijden we.. een weg met heel veel bochten. Tegen het middaguur zie ik groen en geel, en ruil ik met Daan om voorin te zitten. Met de lunch zitten we in een heel smerig tentje, alles plakt en het zit vol vliegen, gelukkig hebben we ons eigen brood (croissants, pain du chocolat) bij ons. De chauffeur eet een hele vis met een berg rijst. Langs het eettentje gaat ook nog een begrafenisstoet, iedereen loopt achter de kist aan die achterin een auto ligt. De vrouwen zingen zacht, maar heel hoog. Ik krijg er kippenvel van! Het landschap onderweg veranderd steeds, zo reden we in het begin door graslandschap en bergen, na de middag door droog bos, en tegen de avond door rijstvelden en baobabs. Maar niet alleen de natuur veranderd, ook de mensen zien er anders uit. Waar we vandaan komen in Antsirabe, zijn de mensen van Maleisische/Indonesische afkomst. Maar hoe verder we naar het Westen rijden hoe meer mensen van Afrikaanse afkomst lijken. Om zes uur in de avond komen we aan in Morondava. We hebben denk ik het verkeerde hotel gekozen, onze kamer zit echt bomvol met muggen! De volgende ochtend vertrekken we al vroeg voor nog een dagje rijden. Na anderhalf uur asfalt storten we ons in het modder/zand gatenparcours. Het is haast geen weg te noemen! We rijden de hele route stapvoets door de gaten en kuilen. We doen 10 uur over ongeveer 100 km! Halverwege moeten we overstappen op een pondje. Het is een houten vlot met twee grote ijzeren kano's eronder. Ik stap maar uit voordat de auto erop rijdt.. Naast ons wordt in een ander pondje een doodskist gelegd, de vrouwen huilen verschrikkelijk hard om de kist heen.. Rond zessen komen we aan in Bekopaka, het dorpje bij de Tsingy. M'n hoofd zoemt van al het gehobbel en geschud, ik ben zo moe! Maar we moeten ook nog naar het kantoor van de Tsingy om alvast de entree te betalen en een gids te boeken. Omdat er anders een rij staat morgen.. We boeken maar een korte wandeling voor morgen. Kunnen we 's middags slapen. Maar na het avondeten in het hotel voel ik koorts opkomen, ik voel me niet goed! En Daan zit alleen maar op de WC.. De volgende ochtend cancellen we op het laatste moment de gids, we moeten echt even bijslapen! De volgende dag doen we onze eerder geplande tour; de kanotocht en een wandeling van 3 uur. We ontmoeten onze gids die in de kano de regels van het park uitlegd. Een aparte regel is dat je niet iets mag aanwijzen met uitgestrekte wijsvinger. Dat is Fady, dat is dus verboden en brengt ongeluk. Om iets aan te wijzen moet je dus je hele hand gebruiken of je wijsvinger niet helemaal uitstrekken. Ik dacht dat dat wel moest lukken. Maar ik ga keer op keer de fout in.. Pas als het niet mag merk je hoe vaak je iets aanwijst met uitgestrekte wijsvinger! We zien verschillende Lemuren in het bos, en beklimmen de kleine Tsingy. Vanuit de puntige Tsingy (kalksteen punten van 30 meter hoog) zien we de zon onder gaan, heel mooi! We besluiten meteen dat we morgen de grote Tsingy willen zien, die nog indrukwekkender moet zijn met kalksteenpunten van 60 meter hoog, loopbruggen en platforms. De volgende dag beginnen we al vroeg met onze 6-urige tocht door de grote Tsingy. Onderweg naar de entree van de grote Tsingy halen we de gids op. Hij stapt in met drie bergbeklimtuigjes.. Dat had niemand ons verteld! Maar de tuigjes blijken zeer welkom bij het zekeren tussen grote kliffen Tsingy! Af en toe is het best eng! Maar wel echt supermooi!! Ik heb echt genoten van de uitzichten en het klauteren! Was de (hobbelige) reis meer dan waard!