Hiking avontuur in de Andes

Vandaag begint ons nieuwe hiking avontuur van drie dagen en twee nachten genaamd 'Huchuy Qosqo'. We hebben na veel wikken en wegen toch voor de 'mietjes' versie gekozen. Drie dagen lopen, maar wel eindigend in Machu Picchu, dé Inca trekpleister van Peru. Raul van Alpaca Expeditions, die onze trekking gaat gidsen, probeerde ons nog over te halen voor een 5-daagse Salkantay trek, maar dat zag ik niet zitten. Vanochtend worden we om 6 uur opgehaald van ons hotel met een busje, die ons naar het begin van de trekking zal brengen. In het busje maken we kennis met de kok die voor ons de komende dagen gaat koken en de paardenman, die voor de paarden (die onze spullen, eettent en etenswaren gaan dragen) gaat zorgen. Na een uurtje rijden komen we aan bij het begin van onze wandeling. Daar nuttigen we een klein ontbijtje die we zelf hebben meegenomen want het eerste ontbijt was niet inclusief, was ons gezegd. Desondanks had Raul toch nog een ontbijt geregeld omdat hij zeker wilde weten dat we wel een ontbijt hadden. Na het ontbijtje krijgen we onze wandelstokken. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan dus ik doe maar wat. Onderweg komen we porters (mannen die alle spullen dragen, wij maken gebruik van paarden) tegen die echt vol bepakt zijn. Er is een soort van ARBO wetgeving voor deze porters en ze mogen wettelijk niet meer dan 8 kilo dragen, maar deze mannen zitten er echt ruim boven. Ik schat dat het zo'n 20 kilo is wat ze op hun rug dragen, niet normaal! En dit zijn porters van het bureau waar we eerst wilden boeken.. Ze hebben alle vier een zak met coca bladeren bij zich en hun wangen zitten vol. Ze lopen flink hard de berg op. Met mij gaat het zolang we niet de berg op gaan goed, maar zodra ik bergop ga lijk ik wel een oud wijf. Ik hijg als een malle! Ik weet niet wat er met mijn conditie is gebeurd of komt het misschien door de hoogte? Raul heeft het in ieder geval door, en na een uur trekt hij een mysterieus flesje uit z'n zak. Ik moet mijn handen ophouden en dan krijg ik het goedje erin geschonken en moet ik er aan snuiven. Dit moet helpen, maar volgens mij helpt het niets. Anyways, het lukt me om door te lopen tot de eerste snackpauze. Tijdens deze pauze is er tijd voor een Inca toilet (toilet achter een bosje of steen) en een banaan en een koekje te eten. De banaan is niet te vreten, het smaakt naar rauwe aardappel! Dus als Raul even z'n laatste telefoontjes aan het plegen is omdat er nog bereik is gooien we ze giechelend in het dal. Misschien krijgen we hier nog wel spijt van.. Na de pauze lopen we door tot de lunch. De paardenman met paarden en de kok zijn ons al voorbij gelopen met alle spullen en zijn al in het dal onze lunch aan het koken. Ze hebben zelfs een opblaasbaar matrasje neergelegd voor ons om op uit te rusten en een teiltje met water om onze handen te wassen. Wat een luxe! Er staat ook een toilettent waarin een gat is gegraven, doortrekken doe je door een beetje aarde in het gat te schuiven. De lunch was fantastisch, het begon met taco´s met kaas en guacamole en daarna was er rijst, een vegetarisch stoofpootje en burrito's. We konden het nooit allemaal opeten, het was zoveel. Ik had niet verwacht dat het eten zo uitgebreid zou zijn, zo vanuit een tentje in de Andes. Na de lunch lopen we weer door. Raul verteld over zijn jeugd en hoe hij opgroeide in de Andes. Hij was verantwoordelijk voor de lama's van zijn familie. Ook had hij aardig wat spookverhalen over geesten en dergelijke. Tegen de schemering komen we aan bij een klein dorpje met huizen van klei en riet. Daar staat onze tent al op, want de paardenman plus paarden en de kok hebben ons na de lunch weer ingehaald. Ze zijn al bezig met het avondeten! Het is wel echt KOUD. We hebben ook allebei hoofdpijn, waarschijnlijk van de hoogte. Gelukkig is het al snel tijd voor 'Happy Hour', wat betekent; verse popcorn en coca thee. We voelen ons al snel beter na twee koppen mate de coca! Wachtend op het avondeten wisselen we verhalen uit met de gids. Het avondeten was net zo goed als de lunch, toppie! Nadat het avondeten op is zijn we wel moe van de hele dag lopen. We krijgen een fles warm water mee om onze slaapzak op te warmen, er zit al ijs op de tent! Van Raul moeten we met onze muts aan slapen, en met onze fleece, ook krijgen we nog een extra deken van hem. Ondanks dat het zo koud is slapen we als twee baby alpaca's. Wel moet ik midden in de nacht plassen, maar dat doe ik stiekem in de voortent, heb geen zin om met -4 uit de tent te gaan! In de ochtend worden we wakker gemaakt met verse coca thee, deze drinken we in de tent op. Na het drie gangen ontbijt begint de tweede dag lopen. Deze dag begint over het originele Inca pad wat nog steeds intact is. De omgeving is heel mooi en overal zijn beekjes en watervalletjes. Na een paar uur lopen komen we bij het Inca dorp 'Huchuy Qosqo' aan. Daar verteld Raul een half uur een verhaal over de gehele Inca historie, erg interessant, en krijgen we een rondleiding. Daarna begint het downhill gedeelte, wat wel inspannend is. Daan loopt als een gek naar beneden want die ruikt de lunch al. Ik heb er wat meer moeite mee en m'n knieën beginnen na een tijdje pijn te doen en het is erg warm. Raul is er gelukkig om me aan te moedigen, en ook al vind ik het een beetje té enthousiast, het werkt stiekem wel. 'Come on Priscilla, you can do it!'. En als ik weer een paar paden meer naar beneden ben; 'Priscilla, you did it!'. En dan moet ik een high five geven.. Dus. Na het downhill gebeuren is het alweer tijd voor de laatste lunch die door onze kok gemaakt wordt. Want vanavond al zijn we in het dorpje Machu Piccu en morgen gaan we de beroemde ruïnes bekijken. Een auto brengt ons na de lunch naar het dorpje Ollantaytambo waarvandaan we de trein gaan nemen naar Machu Piccu (Ja echt de mietjes versie van een trekking naar Machu piccu). De trein door de bergen naar het dorpje was erg indrukwekkend. Er zaten zelfs ramen bovenin het dak van de trein waardoor je nog beter de omgeving kon zien. Bizar hoe de omgeving binnen een paar minuten veranderd van graslandschap naar groene jungle bergen. Alleen de moderne pamfluitmuziek in de trein hadden ze van mij achterwege mogen laten. Aangekomen in Machu Picchu dorp lopen we nog een klein stuk naar ons hotel. Wat een bizar dorp is dit! Helemaal opgezet voor het Machu Picchu toerisme. Er is geen normaal huis, alleen maar hotels en toeristenwinkels. En heel veel mensen met wandelschoenen. De volgende ochtend moeten we om half vier al bij de bus staan wachten om naar de ruïnes van Machu Picchu te gaan. Als we zo vroeg zijn hebben we een van de eerste bussen en kunnen we nog foto's maken zonder al te veel mensen erin. Maar we waren niet de enige met het idee, natuurlijk. Om half vier staat er al een gigantische rij van zeker 100 man. Een aantal Peruaanse vrouwen verkopen ontbijt en koffie. Om 6 uur vertrekt de eerste bus, en het lukt ons om de derde bus te pakken. De bus gaat een half uur lang bergopwaarts richting de beroemde ruïnes. Onderweg komen we een hoop mensen tegen die op dezelfde weg omhoog aan het lopen zijn, dat is toch ook niet leuk als er om de paar minuten een bus plus uitlaatgaswolk langskomt.. Voor de ingang van Machu Picchu is het een gekkenhuis. Er staan hordes mensen bij de poortjes. Maar uiteindelijk aangekomen bij de oude Inca stad spreiden al deze mensen zich uit en valt het niet meer zo op hoe druk het is. Gelukkig is het weer goed en zien we de zonsopgang. Het is een prachtig gezicht! Daarna krijgen we van Raul een uitgebreide rondleiding door de ruïnes. Hij weet overal wat over te vertellen en weet antwoord op al mijn vragen. Na de rondleiding mogen we zelf nog wat rondlopen en Raul verlaat ons. Maar we moeten na een paar minuten zo nodig naar de WC dat we toch echt moeten teruglopen naar de ingang. Wildplassen of poepen is geen optie. Overal staan bewakers met fluitjes. Als je op het gras loopt word je meteen teruggefloten! En daarbij is het veel te druk. Toen we eenmaal terug waren gelopen voor de WC vonden we het toch eigenlijk ook wel mooi geweest. We proberen een bus te pakken die ons weer terug brengt naar het dorpje Machu Picchu. Dat is niet moeilijk en binnen vijf minuten zitten we met twee andere mensen in een bus waar 50 personen in kunnen en rijden we terug. Blijkbaar wachten ze hier niet tot de bus vol is? In het dorpje eten we wat en struinen we nog wat over de markt. Dan pakken we weer de trein terug en genieten weer van het mooie uitzicht. Na de trein staat er al een taxi op ons te wachten die ons weer terug brengt naar Cusco. Tijdens de autorit verteld Raul weer spookverhalen. Ik ben blij dat hij deze verhalen verteld na de trekking. Want sommige verhalen gaan over dingen die tijdens andere trekkingen zijn gebeurd. Hij verteld dat hij op een bepaalde kampeer/slaapplek op de Inca trail altijd slaapt met een mes en een schoen boven z'n hoofd. Dat schrikt de geesten af, want hij heeft altijd op die plek nachtmerries. Hij is zelfs een keer wakker geworden omdat zijn keel dichtgeknepen werd. Op deze plek binden de porters (de mannen die alle spullen dragen) zich ook aan elkaar vast om 's nachts niet meegenomen te worden door de geesten. Ik krijg rillingen van al deze verhalen. Moe en voldaan komen we weer aan bij ons hotel. De trekking was super! Raul (Alpaca Expeditions) had alles super geregeld en ik kan hem aan iedereen aanraden als gids voor elke trekking in Peru!