Avonturen in Pacaya Samiria

Dag 1
Vandaag begint ons laatste avontuur in Peru! 5 dagen naar Nationaal Park Pacaya Samiria in de Amazone.
Om 7 uur in de ochtend vertrekken we met een taxi vanuit het kantoor van Amazon Explorers naar Nauta, het dorp waar onze boot zal vertrekken. Ik weet niet wat het is met Iquitos, maar het lijkt wel alsof hier heel veel mannenliefde is. Ook onze coördinator/translator Alfredo heeft een duidelijke 'vrouwelijke' kant, waar hij zich (dat moet hij ook vooral niet!) niet voor schaamt. Als in de taxi de cd-speler aangaat met alleen maar homo top 100 nummers is het plaatje compleet! Het is in ieder geval heel erg feestelijk. 2 uur lang rijden we op een verbazingwekkende goede asfaltweg langs palmbomen en hutjes met knallende muziek uit de speakers. Als we aankomen in Nauta is er nog een laatste kans voor een toilet moment voordat we drie uur de boot ingaan. Ik ben alleen wel verbaasd als ik bij de entree van de wc moet aangeven of ik moet plassen of poepen. Poepen kost meer geld.. Er is ook geen WC deur, alleen twee mooie paarse franje gordijntjes waar ik achter mag plassen. In de boot gebeurd er niet zo heel veel..tot het laatste halfuurtje. We zien ineens overal dolfijnen! Te gek! Maar onze bootjongen stopt niet eens! En ook Alfredo is niet onder de indruk. Zouden dit dan de Impala´s van de Amazone zijn? Beesten die je overal ziet, en waar je dus niet meer voor wil stoppen? Buenos Aires is het dorp waar we gaan slapen, en daar maken we beter kennis met onze lokale gids, Herman, en zijn vrouw Wilma die voor ons gaat koken de komende dagen. Al doen hun namen anders vermoeden, ze komen echt uit Buenos Aires, een van de weinige dorpjes aan deze rivier in de Amazone. We zullen de eerste nacht bij Herman thuis slapen.. En ik moet wel zeggen dat ik op dat moment een beetje geschokt ben. Dit is ons niet duidelijk verteld.. Herman´s huis is een platform van hout met een dak erop. Er zijn twee kamers, één waar Herman en zijn vrouw slapen en in de andere slapen zijn zussen. En wij mogen slapen in de huiskamer/keuken/vuurplek. Ik probeer er maar niet te veel over na te denken, het is hier al heet genoeg.. Daan en ik zitten bezweet een paar uurtjes op een bankje in de huiskamer te wachten tot het wat koeler word. De rest van het dorp heeft geen last van de hitte en er word volop gevolleybald en gevoetbald. Volleybal voor de dames/meisjes, en voetbal voor de jongens/mannen. Na het avondeten, wat gekookt word door Wilma en Alfredo is het tijd om met de kano op stap te gaan. Het is een geweldige ervaring! Herman peddelt zachtjes, we horen het geluid van de jungle, boven ons zien we de sterrenhemel en om ons heen horen we dolfijnen! In de verte zien we flitsen, waarschijnlijk gaat het zo onweren en regenen. Het is echt magisch! Helaas moeten we al sneller terug dan gedacht, het begint al met regenen. Terug gekomen bij Herman's huis word ons bed opgemaakt. Dat wil zeggen.. twee tuinstoelkussens met een klamboe erboven.. Het ligt NIET lekker, mijn kont valt ook precies in een gat in de vloer en in de klamboe is het verschrikkelijk benauwd. De klamboe is ook een wit laken, en niet een net. Bovendien kan ik mijn benen niet strekken omdat de kussens en de klamboe te kort in lengte zijn en ik dan meteen verrot word gestoken door de muggen door het witte laken heen. Als ik Daan aankijk ziet hij er ook niet echt gelukkig uit.. Als ik midden in de nacht moet plassen in de bosjes vind ik het ook doodeng. Straks bijt er een jaguar in mijn kont..
 
Dag 2
Vanochtend vroeg op van ons matje. Om vijf uur zitten we met Herman in de kano op weg naar het stukje jungle waar we in gaan wandelen. Na een kwartiertje varen parkeren we de kano in de bosjes en lopen we naar een plek waar ontzettend veel vogels zitten. Reigers, papegaaien, dwergpapegaaien en andere vogels waar we de naam niet van weten. We zijn alleen onze camera vergeten.. lekker handig! Onder het gekwetter van alle vogels horen we een boos gebrom. 'Een alligator' weet Herman ons te vertellen. 'Big one!'. Na een half uurtje kijken lopen en varen we weer terug naar het huis van Herman. Daar krijgen we ons ontbijt. Alfredo en Wilma zijn al druk bezig met de voorbereidingen. Na het ontbijt gaan we naar een andere plek waar we 3 nachten zullen kamperen, 2 uur varen vanaf Herman zijn huis. Bij aankomst op de kampeerplek word de lunch voorbereid. Daan en ik lopen wat rond op de kampeerplek. Er is hier helemaal niets.. Hier en daar staan alleen wat stokken in de grond gestoken. Herman is al bezig met het opzetten van onze slaapplek. We slapen met zijn allen op een plastc zeil van 8 bij 3 meter, op onze matjes, midden in het bos. Over de stokken word het dak gespannen, ook een plastic zeil. Het is weer lekker basic! Na het verorberen van de lunch gaan we met Herman, Christian (de bootbestuurder) en Alfredo het bos in. Het is behoorlijk heet en vochtig, maar ontzettend gaaf. We komen langs een gigantische boom, lianen en natuurlijk allerlei soorten dieren. Papegaaien, een leguaan, apen, spechten, van alles, ook een voetafdruk van een jaguar! Na een paar uurtjes lopen gaan we op een boom zitten die in de rivier is gevallen, even uitrusten! In de rivier flapt een paiche (grote junglevis) met zijn staart. Na de wandeling kunnen we wel een douche gebruiken! Die is er alleen niet! Dus wassen we onszelf in de rivier met zwemkleding aan. Met een teiltje gooien we elkaar nat nadat we ons hebben ingezeept. Gaat eigenlijk best goed en net zo verfrissend. Tijdens de jungledouche zien we zelfs dolfijnen, dat heb je in een normale douche niet! Daarna snel aankleden want de muggen en steekvliegen zijn hier behoorlijk agressief. Ze steken zo door Daan zijn broek heen! We smeren niet alleen DEET op onze huid maar ook op onze kleren. Na het avondeten gaan we op pad met Christian en Herman in de kano. De hemel is helder en we zien wel een miljoen sterren. Alfredo heeft ons verteld dat we vanavond samen met Herman en Christian kaaimannen gaan kijken (Herman en Christian spreken Spaans en Alfredo vertaald alles). We horen weer allerlei jungle geluiden. In de kano ligt ook een soort stok met een touw eraan.. Na een paar minuten is de eerste kaaiman gespot. En we varen er naartoe. We moeten allebei onze hoofdlampjes uitzetten. Als we heel dichtbij komen springt Christian ineens uit de boot! En hij grijpt zo die kaaiman! Dit hadden we niet echt verwacht.. Herman springt ook uit de kano en samen houden ze de kaaiman vast. 'Camera, camera!' zeggen ze. Maar omdat wij verwacht hadden dat we gewoon gingen 'kijken' naar oplichtende kaaiman ogen in het donker, hebben we geen fotocamera bij ons. Ik kijk Daan aan en denk: 'Zeg jij het of zeg ik het?' Daan zegt: 'No hay'. En de mannen barsten in lachen uit. Ze hebben voor niets hun ledematen geriskeerd. Ze hebben de grootste lol, blijkbaar betekend 'No hay' iets anders, haha. Ze blijven de twee woorden van Daan maar herhalen en lachen zich rot. Wij lachen maar mee, want het is wel een bizarre situatie zo. Als Christian de kaaiman loslaat en hem nog een tik op zijn staart na geeft trekt Herman net op tijd zijn been weg. Ook dit vinden ze fantastisch, ze hebben echt de slappe lach! Na deze kaaiman proberen ze nog een aantal keer een kaaiman te pakken te krijgen maar dit mislukt steeds. Daarom gaan ze maar over op het vissen met de stok in de boot, wat een harpoen blijkt te zijn. Als ze een vis zien in hun hoofdlamplicht gooien ze razendsnel hun harpoen. 9 van de 10 keer is het raak. Er springen ook constant vissen in de boot, omdat sommige soorten vissen afkomen op ons licht. Ik ben druk bezig om al deze vissen (die toch allemaal te klein zijn) weer in het water te gooien. Na een tijdje hebben we genoeg vis en keren we weer terug naar het kamp. De muggen vallen weer meteen aan dus we poetsen snel onze tanden. Maar als we net 1 minuut in ons bed liggen moeten we er alweer uit! Herman hoort dat er storm op komst is. En inderdaad, wij horen in de verte een onwijze storm. We moeten rennen naar de grote boot om daar te schuilen. Na een paar minuten komt de storm aan, het bootje gaat heen en weer en het begint hard te regenen. Gelukkig is het na een half uurtje alweer over en kunnen we weer terug naar ons bed. 's Nachts moet ik onwijs nodig plassen, er zit niets anders op dan dat maar te gaan doen. Anders kan ik niet slapen. Als ik terugkom van het plassen en ik weer in de klamboe ben, hoor ik allerlei geluiden. Daan is ook wakker en samen luisteren we naar het geritsel, het is wel erg spannend. Ik snap niet dat ik heb durven plassen!