Cusco, parades & hoogteziekte

Na een lange busreis van 21 uur komen we aan in Cusco! Wat een luxe busreis was dit! Ik heb nog nooit in zo´n mooie bus gezeten! We konden films kijken, de stoelen gingen bijna zo ver naar achteren dat we konden liggen en het belangrijkste, wat ik altijd miste in de chapa of taxi-brousse, ER IS EEN WC!! Op het busstation regelen we een taxi naar het Niños Hotel. Een hotel opgestart door een Nederlandse vrouw, voor de kinderen in Cusco. Ooit is zij naar Cusco gekomen en heeft ze twee straatkinderen in huis genomen, later werden dat er twaalf.. En omdat ze niet meer afhankelijk wilde zijn van donateurs is ze een hotel gestart om van de opbrengsten de kinderen in hun onderhoud te voorzien. Het hotel werd snel een succes en inmiddels zijn er 2 hotels en een Villa ergens in de vallei. Op dit moment zorgen de opbrengsten van het hotel ervoor dat er 600 kinderen drie maaltijden per dag krijgen, naar school gaan en zich kunnen wassen onder een warme douche. Daarbij is er geen plaats voor vrijwilligers in de projecten en wordt al het werk wat daarbij hoort door Peruanen gedaan en zij worden daarvoor ook betaald. Hierdoor zijn er 50 banen gecreeërd in en rondom het hotel en het project. Het hotel is wel wat duurder, maar door het verhaal hierachter en ook door de goede reviews op Tripadvisor hebben we besloten om in dit hotel een aantal nachten te blijiven. En dit was geen straf! Wat een lekker eten hebben ze in dit hotel! En wat een leuke kamer. Dat er een goed restaurant was kwam goed uit, want door de hoofdpijn en misselijkheid van de hoogte in de Andes (3300 meter) hadden we niet echt zin om de stad in te gaan. 2 dagen eten we lekkere pasta´s, drinken we lekkere sapjes en coca thee. En dan vergeet ik bijna nog de lekkere cake! Op de derde dag zijn we hoofdpijnvrij en gaan we de stad in. In verband met onafhankelijkheidsdag zijn er allerlei festiviteiten in de stad. Natuurlijk is er weer een parade. En in deze parade liet de overheid zien wat ze allemaal aan mooi materiaal hadden. Soldaten te paard, speurhonden, bazooka´s alles kwam langs. Na iedere eenheid klapt het publiek, iedereen is trots. Ook wij krijgen onvrijwillig een Peruaans vlaggetje opgespeld. We moesten er wel een donatie voor geven.. Nadat de vrouw het door onze kleren had gespiest. De volgende dag bezoeken we wat musea´s, om wat historie tot ons te nemen. En ook boeken we een dagtrip paardrijden via het internet. Op Tripadvisor had dit bedrijfje hele goede reviews, dus dat beloofd wat!