Het Chandertal debacle...

17 juli

Vandaag vertrekken we vanuit de hoofdstad van de Spiti vallei langzaam terug de meer bewoonde wereld in. Gisteravond hebben we afscheid genomen (Daan dan want ik stond precies onder de douche) van Tagpa en vandaag gaan we alleen met onze chauffeur verder. De chauffeur Getuk zegt niet zoveel, maar hij rijdt prima. Lekker rustig zonder gekke inhaalmaneuvres, waardoor je onderweg lekker naar buiten kunt turen zonder dat je bang hoeft te zijn dat je zomaar op een tegenligger klapt. Onderweg komen we weer meerdere watervallen tegen waardoor we af en toe uit de auto moeten stappen. Dan wordt er (indien mogelijk) in samenwerking met andere chauffeurs stenen neergelegd waar de auto dan over heen kan rijden. Op dat soort momenten ben ik ook liever uit de auto als erin, want zo'n waterval over de weg gaat meestal gepaard met een enge klif waarin de auto samen met al het water in kan donderen. Na 5 uur rijden komen we weer op dezelfde lunchplek aan als 10 dagen geleden, hier zal onze gids (die Jamaica heet) op ons wachten die ons de weg zal wijzen naar het beroemde Chandertal meer, ongeveer 2 uur lopen, waar we vannacht zullen kamperen. Nadat we onze lunch ophebben zien we echter nog steeds geen Jamaica.. De chauffeur zegt dat hij ons 2 km terug zal brengen in de hoop dat we daar Jamaica vinden. En inderdaad de weg is weer ergens afgesloten en daar komt te voet Jamaica aangelopen. Inmiddels is het gaan regenen en ik krijg van hem een regencape. Op z'n telefoon laat hij aan Daan een foto van het kamp zien. "Ga maar alvast lopen" zegt hij. "loop totdat de weg ophoudt en dan zul je aan de rechterkant het kamp zien". "Ik haal jullie zo wel in!". Dus pakken we onze tassen uit de auto en beginnen we met lopen. 2 uur de weg volgen moet ons toch wel lukken? Het is alleen niet zo'n lekker weer, rondom de bergen hangt een pak met mist waaruit druilerige regen valt. Misschien alleen maar beter, want met zon wordt het meestal meteen super heet. Na nog geen 5 minuten lopen komen we een hindernis tegen, een waterval over de weg heen... Shit. Ik kies ervoor om heel snel door de stenen heen naar het droge te springen, en ook al sta ik een paar keer tot mijn enkels onder water, m'n voeten blijven gelukkig droog. Daan heeft minder geluk en heeft meteen natte voeten. Nadat we over de waterval heen zijn bedenken we ons dat we natuurlijk ook stenen hadden kunnen neergooien! Sjonge jonge! Het wordt steeds slechter en slechter weer.. En na ruim 2 uur lopen komt het eerste tentenkamp in zicht. Gelukkig we hebben het gevonden! Maar als we aan de jongens die op het kamp lopen vragen of dit het kamp van Jamaica is zeggen ze van niet.. Het schijnt nog een stuk verder bergop te zijn.. Getver! Inmiddels zijn we al redelijk doorweekt. Na nog eens 20 minuten berg op lopen staan we voor een grote waterval...Hij kolkt over de weg heen.. En nu? We proberen eerst onze techniek van stenen erin gooien..Maar dat werkt niet echt. De stenen die we kunnen optillen worden meteen weer door de waterval meegenomen naar beneden. Dan proberen we plan B, langs de waterval naar beneden lopen om te kijken of we ergens kunnen oversteken waar de waterval minder heftig is. Plan B mislukt ook. Dan zit er niks anders op.. Schoenen en sokken uit en met onze blote voeten er doorheen. Daan gaat eerst en komt vervolgens terug om mij te halen, want na een paar seconden zijn m'n voeten ijskoud en verlies ik m'n balans bijna. Wat was dat koud! We trekken onze schoenen weer aan en gaan weer verder. En na 2 en half uur zien we een tentenkamp! Door een soort moeras rennen we naar een van de grote tenten. Een man komt ons tegemoet gelopen, maar het is niet Jamaica, en het is ook niet het kamp van Jamaica.. Het is een aardige man, hij laat zijn tenten zien, en biedt ons een kopje thee aan. Daan wil eigenlijk doorlopen, maar ik ben wel toe aan een theetje. Inmiddels heb ik het door de wind en regen koud gekregen. We stappen een grote tent in waar twee Indiërs aan tafel aan het lunchen zijn. Het eten ruikt goed! Hij vraagt of we honger hebben, maar we houden vast aan ons theetje (helaas!). Het theetje warmt ons wat op, en na een kwartiertje besluiten we weer verder te gaan. Het kamp van Jamaica schijnt nog een uur (!) lopen te zijn, en dan ook nog eens bergop. Op dit moment baal ik stevig, ik heb het koud en ben moe en ons is beloofd dat dat kamp maar twee uur lopen zou zijn! Bovendien zou die Jamaica ons inhalen! Na nog eens een uur stevig doorlopen komen we eindelijk bij het kamp aan, allebei hebben we het koud, en Daan is doorweekt omdat hij geen regencape had. En op dit moment komt ook eindelijk die Jamaica aan. Hij wijst ons de weg naar een blauw zeil. We kruipen het zeil/  eet-tent binnen. Het ziet er in niets zo uit als de vorige kampen die we hebben gezien. De eettent is een hol, opgebouwd uit bij elkaar geraapte stenen met een blauw zeil erover, wat een zooi. Het is dat het zo'n bagger weer is anders had ik meteen teruggelopen naar het andere kamp. We krijgen wel meteen wat te drinken en te eten aangeboden. Ik krijg het daardoor wel iets warmer, maar ik blijf maar klappertanden. Daar zitten we dan, met drie Indiërs in een holletje.. Waar zijn we nu toch weer beland. We praten wat met Jamaica en het is best een aardige man (maar z'n kamp is ruk). Hij gaat deze zomer met een Russische vrouw trouwen en heeft overal in India bedrijfjes. Ik geloof niet helemaal alles. Omdat ik blijf rillen krijg ik een deken van schapenwol, hij meurt verschrikkelijk maar hij is wel warm. Daan komt ook onder de deken en zo wachten we samen tot het avondeten klaar is. Ondertussen blijft het maar regenen..en de eettent begint hier en daar te lekken.  Af en toe tuurt er een hond het eethol in om de lucht op te snuiven die eruit komt. Na het eten bezoeken we de toilettent, we moeten daarvoor wel een kudde met paarden ontwijken, haha! De kudde en wij schrikken ons rot, het is pikkedonker en opeens zien we met behulp van de zaklamp allerlei glimmende ogen. Als we uiteindelijk in onze tent liggen schijnt er een ezel naast onze tent te staan, hij is keihard aan het balken. In de loop van de nacht hoor ik verschillende kuddes langs onze tent gaan, en af en toe trilt de grond, de regen tikt op het tentzeil...

http://youtu.be/r1DrnhOBOJw